شیشه ماشین را پایین می‌دهیم. بطری آب، ته‌مانده سیگار، پوست میوه و تخمه، پاکت چیپس و پفک را هر جا که دستمان برسد، پرت می‌کنیم. «شهر ما خانه ما» برای خیلی از ما فقط در حد یک شعار زیبا مانده که هر کجا ضرورتش را احساس کنیم آن را به عنوان دم‌دستی‌ترین شعاری که نشان دهد چقدر شهروند قانونمداری هستیم، خرج می‌کنیم.
همه ما به خوبی می دانیم به عنوان شهروندان یک شهر باید خیابان ها و کوچه های شهری را که در آن زندگی می کنیم مانند خانه خود بدانیم و شاید کمترین کاری که از دستمان برمی آید هم این باشد که چهره شهرمان را با انداختن زباله روی زمین نازیبا نکنیم، اما خیلی از ما در این زمینه کوتاهی می کنیم.